شکل ظاهری نهال صنوبر، شبیه به نهال تبریزی است البته تفاوت با کمی تفاوت،صنوبر بازدهی خیلی خوبی دارد به طوری که در 6 سالگی آماده بهره برداری می شود.برخی از شهرها در ایران زیستگاه های خوبی برای پرورش این رقم نهال هستند مانند شهر گلپایگان که هر ساله چند تن چوب بهره برداری می شود.

پوست تنه صنوبر به رنگ سفید و یا سبز می باشد و هر چه سن درخت افزایش پیدا می کند شیارها ی عمیقی در تنه درخت ظاهر می شود و رنگ تنه را تیره تر می کند. یکی از ویژگی های بارز این رقم رشد بسیار خوب آن است،درخت ، را نهال خزان کننده می نامند که برگهایی پهنی دارد،اگر بخواهیم به لحاظ رده بندی صنوبر، را تقسیم کنیم این رقم متعلق به خانواده بیدیان می باشد.

نهال صنوبر منحصر به یک گونه خاص نیست بلکه تنوع گونه های آن زیاد است،و آنها را می توان یکی از سازگار ترین درختان به شمار آورد که در هر نوع آب و هوایی رشد مطلوب را خواهند داشت و قابل کشت می باشند. دلیل استقبال از کاشت درخت صنوبر، این است که این درختان منبع تامین چوب،خارج از جنگل می باشند و مثل مکمل نیاز به چوب را تامین می کنند.